در ادامه نوشته قبلی:
خشونت و ایجاد ترس؛ آخرین تیر رژیم. حربه ای که بی اثر میشود.
1.هدف اصلی نظام از اعدام ها ایجاد ترس و ارعاب برای به حداقل رسانبدن حضور مردم در اعتراضات 22 بهمن است.
2. هزینه سرکوب شدید خیابانی برای نظام بواسطه عدم اعتماد سران سپاه به بدنه و ترس از تمرد وانعکاس رسانه ای بسیار سنگین است.
3. نظام با اعدام این جوانان واکنش جنبش را محک میزند. در صورت سکوت یا واکنش محدود اعدام ها را ادامه میدهد.
چرا که اینگونه اعدام ها برای نظام حداقل در ظاهر کم هزینه تر است.
4. این بازی کثیف که از کردستان و شروع شد؛ در صورت سکوت جنبش ادامه خواهد یافت و جوانان بیشتری که گروگان نظام جنایت کار هستند بیگناه به مسلخ «جمهوری» اسلامی خواهند رفت.
5. راه حل روشن نمودن این موضوع برای رژیم است که اعدام ها برایشان هزینه سنگین دارد.
اینکار در ایران با سازماندهی اعتراضات در ابعاد کوچک ولی گسترده در اعتراض به اعدام ها و اطلاع رسانی و سازماندهی محله ای، دانشگاهی و مدرسه ای و … امکان پذیر است. مزیت دیگر این است که سرگرم شدن بخشی از قوای سرکوب با این مبارزات میتواند تا حدی از آمادگی رژیم برای ۲۲ بهمن بکاهد. از طرف دیگر جو اعتراضی به کمک این اعتراضات تقویت شده و آمادگی مردم برای گسترش اعتراضات بیشتر میگردد.در خارج از ایران اعتراضات در برابر سفارت خانه ها و اطلاع رسانی گسترده رسانه ای میتواند هزینه اعدام ها را برای رژیم بالا ببرد. در عین حال جو اتحاد علیه رژیم در خارج از کشور تقویب شده. حرکت های مشترک میتوانند زمینه ساز اتحاد گسترده تر ایرانیان دمکرات و آرادی خواه گردد.
نباید منتظر بیست و دو بهمن ماند. از هم اکنون می توان دست به کار شد و مبارزه ی اعتراضی گسترده ای را سازمان داد تا ادامه ی سیاست جنایتکارانه و انتقام جویانه ی حکومت در اعدام مخالفین را دشوارتر کند و هدف آن ها در ترساندن مردم را به عکس خود تبدیل سازد.
نظام ولایت فقیه به پایان کار رسیده. حضور قدرتمند و گسترده مردم در این ماه؛ جنبش آزادی خواهی را یک قدم بزرگ دیگر به پیروزی آن نزدیک میکند.
بحث سر اینه که آیا برای 22 بهمن نیروی کافی هست یا نه
و دوم هم اینکه در تجمعات کوچکی که اشاره شده امکان دستگیری بچه ها هست !
باید یه جور باشه که ضربتی باشه و کسی دستگیر نشه
باید یه جور باشه که ضربتی باشه و کسی دستگیر نشه.
کاملا موافقم. هدف ریختن فضای رعب و وحشت و ایجاد فضایی است که تعداد هر چه بیشتری از مردم به اعتراضات بپوندند. بنظر من مسئله فقط 22 بهمن نیست. هدف اصلی برنامه ریزی برای سازماندهی متشکل و قدرتمند جنبش برای رسیدن به خواسته هایش است.
درود بر بیژن
با توجه به اون فشار و کی بود کی بود من نبودم کروبی که البته با مصاحبهٔ پسرش هر چی خودشو و تعداد ۳۰-۳۵ نفری از بچههای حزبشون که اینجا و اونجا شیخ اصلاحات مینامندش، شیخ شجاع، و … خواستند لوسش کنن نشد، من هم به این فکر میکردم که بگذاریم این نفس تا ۲۲ گرم بمونه الان وقت تاختن به پسر شجاع و مردی با ابایی شکلاتی نیست، هر چند که ما نمیخواستیم و نمیخوایم خودی و نخودی بکنیم، و بنا بر اون نداریم که اون برنامه یی که سال ۵۷ اونها انجام دادند رو این بر ما تکرار کنیم، این فقط میتونست یه پاسخ باشه به اونهایی که از ابتدا به فکر اون پست عزیزشون بودند، نه آزادی مردم . خلاصه با توجه به اون چه که اتفاق افتاد صلاح همین بود که انجام دادید اما شاید دوست داشته باشید این مقالهٔ بسیار زیبا رو بخونید.
برقرار باشید.
http://www.pezhvakeiran.com/page1.php?id=19855
علی عزیز:
بزودی احتیاج به یاری دوستان داریم. برای پنچ شنبه ربط
پیدا میکنه با موضوعی که همه نگرانش هستیم.